Wałowanie jest zabiegiem nieodzownym na glebach pulchnych do których zalicza się gleby torfowe i niektóre gleby mineralne. Na takich stanowiskach w czasie zimy ziemia podnosi się w wyniku zamarzania. Skutkiem tego korzenie roślin stanowiących darń tracą kontakt z glebą przez co pobieranie wody i składników pokarmowych jest zaburzone.

Dzięki wałowaniu usuwamy z gleby powietrze oraz usprawniamy podsiąk kapilarny wody. Wpływa to pozytywnie na rozwój systemów korzeniowych roślin stanowiących darń oraz powoduje wzrost intensywności krzewienia się. Ten zabieg ogranicza również rozprzestrzenianie się chwastów grubołodygowych, baldaszkowatych, sitw oraz turzyc.

Zanim przystąpimy do wałowania, musimy ocenić wilgotność gleby. Przeprowadzanie tego zabiegu przy zbyt wilgotnej, rozmiękłej darni powoduje zasklepienie gleby i wyciskanie z niej powietrza. Może to zaowocować pojawieniem się turzyc i sitw w poroście. Jeśli więc na wiosnę nasze pastwiska są zbyt wilgotne, należy przełożyć wałowanie na okres po pierwszym wypasie. Stosowanie wału przy zbyt suchej glebie również nie przynosi zamierzonych efektów. Praktyka pokazuje, że wałowanie najlepiej przeprowadzić gdy darń ugina się pod naciskiem stopy, a w powstałych śladach brak jest oznak wilgoci.

Wałowanie przeprowadza się gładkimi wałami z zaokrąglonymi krawędziami, które powinny charakteryzować się odpowiednią masą. Jak podaje literatura zabieg ten powinien być przeprowadzany z prędkością 3-5 km/h, narzędziem o masie zapewniającej 1-1,2 t nacisku na metr szerokości roboczej.