Intensyfikacja produkcji mleka ciągnie za sobą również zmiany w strukturze zasiewów. Gospodarstwa nastawione jedynie na produkcję mleka zdecydowaną większość gruntów przeznaczają do uprawy roślin na pasze objętościowe powodując deficyt słomy jako ściółki dla zwierząt w oborach.

Taki stan rzeczy zmusza ich do poszukiwania rozwiązań, które kierują się bądź na zmianę systemu utrzymania na bezściołowy lub zakup ściółki. Utrzymanie krów na lito betonowych legowiskach prowadzi za sobą szereg skutków ubocznych, uwidaczniających się bardzo słabym stanem nóg oraz racic krów, co może się przyczynić do niższej produkcji.

Wykorzystanie gumowych mat czy materacy legowiskowych też nie jest idealnym rozwiązaniem co jednak z punktu widzenia długookresowego użytkowania mat, z pewnością jest tańsze niż ścielenie legowisk słomą z zakupu.
Badania porównawcze wskazują, że równie dobrą metodą, poza tradycyjnymi sposobami ścielenia stanowisk: słomą czy trocinami, bardzo dobrze sprawdza się piasek, odnosząc się do komfortu odpoczynku.
 
Jest on alternatywą dla regionów o ograniczonej dostępności słomy zbożowej. Co więcej wiele badań wskazuje na fakt, iż podłoża nieorganiczne na legowiskach (takie jak piasek) charakteryzują się mniejszym  niż podłoża organiczne (np. słoma), udziałem flory bakteryjnej, posiadającej kluczowe znaczenie w rozprzestrzenianiu się chorób wymienia oraz jego przenoszeniu się na strzyki krów zajmujących to samo stanowisko w następstwie po sobie.

Oprócz wyżej wymienionych aspektów, jakość warunków środowiskowych jakie zapewnimy w oborze przekładają się bezpośrednio na produkcyjność zwierząt, ich zdrowotność, a przez to na ekonomikę produkcji.