Cielęta to skarb każdego hodowcy bydła. Cieliczki zapewniają materiał do remontu stada podstawowego przy hodowli bydła mlecznego jak i mięsnego. Buhajki natomiast, są cennym materiałem opasowym. Dlatego każde schorzenie dotykające cieląta, które w pierwszych tygodniach są bardzo wrażliwe, jest zmorą hodowców. Głównym objawem problemów zdrowotnych cieląt jest kaszel oraz biegunki. Rzadsze ale równie niebezpieczne, są zaparcia.

Przyczyny

Przyczyny wystąpienia zaparć, podobnie jak biegunek mogą być różne. Badanie sekcyjne często ujawnia twardy skrzep w przedżołądkach. Mamy wtedy do czynienia ze skutkiem błędów przy podawaniu pokarmu, cielęciu lub nieprawidłowości w funkcjonowaniu układu pokarmowego.

Przyczynami zaparć mogą być również brak apetytu i osłabiona praca układu pokarmowego. Brak apetytu towarzyszy, różnym schorzeniom. Osowiałe cielęta, nie chcące pobierać pokarmu, są narażone na zaparcia, z powodu małego pasażu treści pokarmowej.  Także osłabione działanie mięśniówki przedżołądków oraz zaburzenia w funkcjonowaniu trawieńca mogą skutkować zaparciami.

Leczenie

Przy leczeniu zaparć, na początku podaje się środki przeciwbólowe oraz rozkurczające. Ma to ulżyć zwierzęciu, ponieważ najczęściej zaparciom towarzyszą objawy bólowe. Niektórzy zalecają podawanie, najlepiej sondą, oleju parafinowego. Ma on spełnić funkcję podobną do tej, jaką ma siara przy wydalaniu smółki.

Innym sposobem na podejście do problemu, jest podanie cielęciu środków pobudzających perystaltykę jelit oraz kurczliwość mięśniówki układu pokarmowego. Są to środki ziołowe, wykazujące działanie żółciopędne i wzmagające wydzielanie soków żołądkowych, pobudzają także pracę żołądków i jelit. Dodatkowym składnikiem może być, znana z leków dla ludzi, kora kruszyny, mająca działanie przeczyszczające. Substancją o podobnym działaniu jest również siarczan magnezu, podawany w niewielkich ilościach.

Dodatkowo, środki lecznicze, mogą zawierać żywe kultury drożdży, które stymulują odbudowę mikroflory żwacza. Drożdże przyczyniają się do stabilizacji środowiska panującego w przedżołądkach. Substancjami pomagającymi w namnażaniu się korzystnych mikroorganizmów żwaczowych są także mikroelementy oraz jony propionowe. Mikroelementy takie jak mangan, cynk, miedź i kobalt, są ważnymi składnikami potrzebnymi mikroorganizmom do rozwoju. Jony propionowe stanowią prekursor glukozy w procesie glukogenezy. Tworzą również układ buforowy, przywracający pożądane pH.