Wypadki zwierząt gospodarskich (świń, owiec, kóz, krów oraz koni) skutkujące złamaniami kończyn, urazami kręgosłupa lub innymi konsekwencjami, również ograniczającymi naturalne poruszanie się, są podstawą do przeprowadzenia uboju z konieczności. Transport do rzeźni zwierzęcia w takim stanie nie spełniałby wymogów dobrostanu powodując zbędny ból i cierpienie, więc uboju z konieczności dokonuje się w miejscu przebywania zwierzęcia.

Jak czytamy w Biuletynie Informacji Publicznej, w pierwszej kolejności należy wezwać lekarza weterynarii, który dokona oględzin zwierzęcia i podejmie decyzję o zastosowaniu leczenia, uboju z konieczności albo uśmiercenia. Jeśli zapadnie decyzja o uśmierceniu zwierzęcia, dokonuje tego osobiście lekarz weterynarii, poprzez podanie środka usypiającego. Jest to najgorsza dla hodowcy możliwość, gdyż tusza musi zostać poddana utylizacji, przy czym warto pamiętać, ze koszty utylizacji pokrywa Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Ewentualną opcją jest, za zgodą powiatowego lekarza weterynarii, przeznaczenie jej do skarmienia mięsożernych zwierząt futerkowych.

Jeżeli zapadnie decyzja o dokonaniu uboju z konieczności hodowca powinien skontaktować się z rzeźnią, która deklaruje możliwość przyjęcia tuszy i narządów wewnętrznych zwierzęcia poddanego takiemu ubojowi. Przewiezienie ich jest konieczne, ponieważ w rzeźni urzędowy lekarz weterynarii, po dokonaniu badania poubojowego, wydaje ocenę przydatności mięsa do spożycia, co jest konieczne do uratowania wartości rzeźnej zwierzęcia.

Po potwierdzeniu możliwości przyjęcia tuszy w rzeźni należy skontaktować się z powiatowym lekarzem weterynarii, który dokona badania przedubojowego i wystawi urzędowe świadectwo zdrowia.

Kolejnym etapem jest znalezienie osoby mogącej dokonać uboju, czyli posiadającej kwalifikacje  takie same jak w przypadku uboju w rzeźni. Powinna ona dokonać ogłuszenia, uboju i wykrwawienia. Ubój powinien być przeprowadzony jak najszybciej oraz w sposób nie powodujący zbędnego bólu i cierpienia zwierzęcia. W przypadku usunięcia żołądka oraz jelit, co jest możliwe pod nadzorem wezwanego urzędowego lekarza weterynarii, po oznakowaniu ich w sposób pozwalający na  identyfikację z daną tuszą, muszą razem z nią zostać przetransportowane do rzeźni. Przewiezienie powinno nastąpić niezwłocznie po zakończeniu uboju, jeżeli nie jest to możliwe w ciągu 2 godzin należy zapewnić warunki chłodnicze dla transportowanej tuszy.

Ponadto zwierzęciu muszą towarzyszyć odpowiednie dokumenty tj.:

·       urzędowe świadectwo zdrowia dla zwierząt poddanych ubojowi z konieczności, które potwierdza wykonanie badania przedubojowego, czas uboju oraz nazwy zastosowanych środków farmaceutycznych

·       oświadczenie rolnika stwierdzające tożsamość zwierzęcia, zawierające informacje na temat stosowanych wobec niego środków leczniczych lub innych produktów, z wyszczególnieniem dat podawania i okresów karencji.

W przypadku przeprowadzenie uboju z konieczności należy zgłosić to Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w czasie 7 dni od zdarzenia albo 2 dni jeśli doszło do uboju świń na terenach objętych restrykcjami związanymi z ASF.

Poniżej zamieszczony jest wykaz rzeźni przyjmujących zwierzęta po uboju z konieczności.