Choć tradycja spożywania gęsiny w naszym kraju zaczyna się dopiero odradzać, opłacalność ich chowu jest dość wysoka. Bardzo dobra jakość tuszek produkowanych w naszym kraju, sprawia, że są one chętnie kupowane przez kraje Europy Zachodniej. Dzięki temu ceny żywca gęsiego utrzymują się na stosunkowo stabilnym i wysokim poziomie. Jak oceniają hodowcy, zysk ze sprzedaży 1000 sztuk gęsi waha się w granicach 15-20 tys. zł.

Duża opłacalność chowu gęsi bierze się także z niskich wymagań pokarmowych. Choć stopień wykorzystania paszy przez gęś jest ponad dwukrotnie gorszy niż u brojlera kurzego, może ona spożywać pasze mniej wartościowe, a w konsekwencji tańsze. Fakt ten nabiera szczególnego znaczenia w kontekście małych i średnich gospodarstw, o gorszych warunkach glebowych. Gęsi spożywają, bowiem duże ilości owsa, ziemniaków, czy zielonek, które z powodzeniem mogą być uprawiane na glebach lekkich lub podmokłych. Dzięki temu zakup droższych pasz konieczny jest jedynie w okresie odchowu.

Na rodzaj spożywanych przez gęsi pasz, wskazuje budowa ich przewodu pokarmowego. Jest on znacznie dłuższy niż u pozostałych gatunków drobiu. Gruby i twardy dziób, umożliwia skuteczne pobieranie zielonek. Silny, mięsisty żołądek, umożliwia pobieranie paszy w ilości sięgającej 20 proc. masy ciała. Dodatkowo, wysokie ciśnienie panujące w żołądku, skutkuje silnym odwodnieniem treści pokarmowej. Długie jelita (łączna długość sięga 4 m, dwukrotnie więcej niż u kury czy kaczki), zasiedlane przez kolonie drobnoustrojów, umożliwia rozkład, i pobieranie energii z pasz o dużej zawartości włókna pokarmowego.

W pierwszych 4 tygodniach życia, gąsięta intensywnie przyrastają. Ważna jest wtedy wysoka koncentracja białka i energii w paszy. Zawartość energii powinna wynieść 11,9 MJ/kg, a białka ogólnego około 205 g/kg. Bardzo istotne jest uzupełnienie mieszanki paszowej w aminokwasy syntetyczne, szczególnie metioninę, zużywaną w czasie intensywnego pierzenia.

Rozwój układu kostnego wymusza także odpowiednie zaopatrzenie zwierząt w fosfor i wapń. Do skarmiania mogą zostać użyte gotowe mieszanki pełnoporcjowe, lub pasze przygotowane w gospodarstwie. W skład mieszanki powinny wchodzić zboża takie jak pszenica, pszenżyto, a także ograniczone ilości jęczmienia i owsa. Ze względu na trudności z bilansowaniem aminokwasów, jako źródło białka najlepiej jest użyć koncentratów białkowych dla brojlerów. W 4 tygodniu życia, zwierzęta powinny otrzymywać około 210 g mieszanki treściwej na sztukę. Pod koniec 1 tygodnia życia zwierzętom można zacząć podawać dobrej jakości zielonkę, stopniowo zwiększając jej ilość.

Brak danych
 

Wraz ze wzrostem gęsi, maleje ich zapotrzebowanie na białko jak i energię, co skutkuje koniecznością zmiany składu mieszanki treściwej. Należy ograniczyć ilość koncentratu białkowego. Można zwiększyć udział owsa, kosztem pszenicy i pszenżyta. Aby zmniejszyć koszt paszy można także próbować zastąpić koncentrat śrutą rzepakową lub ześrutowanymi nasionami grochu (do 15 proc.), czy bobiku (do 10 proc.). Należy jednak pamiętać o uzupełnieniu aminokwasów, witamin, makro i mikroelementów, za pomocą premiksu.

Brak danych
 

Dzienne zużycie paszy treściwej, początkowo rośnie, w 5-8 tygodniu życia wynosi 230 g/szt. Po zakończeniu 8 tygodnia życia, ilość paszy, należy jednak ograniczyć do 200-210 g/szt, przy nieograniczonym podawaniu zielonek i okopowych. W 12 tygodniu życia, dzienne spożycie zielonek sięga 1,5 kg /szt.

W okresie od 12 do 15 tygodnia życia podstawą żywienia gęsi, są zielonki, zadawane do woli, oraz rośliny okopowe. Spożycie paszy treściwej powinno wynosić 140-150 g/kg. W skład mieszanki treściwej wejść powinny zboża -owies, pszenżyto (95 proc.), oraz koncentrat białkowy (5 proc.).

Na 3 tygodnie przed ubojem gęsi, przystępujemy do tuczu właściwego. Ma on na celu wytworzenie warstwy tłuszczu podskórnego, determinującego pożądany wygląd i walory smakowe tuszek. Z rozpoczęciem tuczu właściwego całkowicie odstawiamy pasze objętościowe. Jedynym pokarmem gęsi jest wtedy ziarno owsa, oraz mieszanka mineralno - witaminowa. Dzienne zużycie owsa w tuczu właściwym może sięgnąć do 0,5 kg / szt.

Relatywnie niskie wymagania pokarmowe gęsi, stanowią szansę dla mniejszych gospodarstw o słabszych warunkach glebowych. W cyklu produkcyjnym zużywa się, bowiem duże ilości owsa i pszenżyta, które to nie mają zbyt wysokich wymagań glebowych. Poza tym obszary podmokłe i zalewowe z powodzeniem można przeznaczyć na trwałe użytki zielone. Daje to szansę na produkcje tańszych pasz, a w konsekwencji większy zysk z produkcji rolnej.