Pomiot kurzy to produkt uboczny powstający w wyniku tuczu ptaków. W Polsce kwestia zapachu z ferm drobiowych nie jest sprecyzowana, nie ma na to ustawy - norm, które by to regulowały. Istnieje tylko zapis dotyczący stężenia amoniaku w budynkach dla drobiu, który nie powinien przekroczyć 20 ppm - tj. 15 mg/m³ (zapis pochodzi z przepisów UE - Dz. U. 2010, nr 56, poz. 344 z późniejszymi zmianami).

Wśród wielu składników wpływających na męczący zapach, to właśnie amoniak odgrywa najistotniejszą rolę. Występujące w środowisku enzymy bakteryjne przekształcają wydalany azot w amoniak w ściółce. Jednak emisję amoniaku na fermie można kontrolować. Należy zwrócić na to uwagę zwłaszcza w okresie zimowym czy też wczesnowiosennym, żeby nie zdenerwować okolicznych mieszkańców.

Rodzaj ściółki, jej wilgotność, a także temperatura w obiekcie, obsada zwierząt czy wentylacja wpływają na ograniczenie amoniaku w otoczeniu nie tylko dla ptaków, ale i ludzi.

Na rynku pojawił się też nowy dodatek paszowy De-Odorase ᵀᴹ. Ciagle jeszcze mało znany dla hodowców, a w obliczu intensywnej produkcji drobiarskiej ma on coraz większe znaczenie.

Produkt ten to bioaktywny ekstrakt z Juki schidigera. Badanie nad jego zastosowaniem prowadzono już w latach 80-tych głownie w Chinach, Japonii, ale także USA, Meksyku czy na Filipinach. Jego przydatność to ograniczenie poziomu amoniaku, poprawa zdrowotności, niższe upadki, a także wzrost wydajności, co poparte jest licznymi badaniami naukowymi.

Takiej oceny dokonano na przykład w Japonii. Na fermach o obsadzie 27000 sztuk brojlerów podawano De-Odoraseᵀᴹ w dawce 100g/t paszy przez 50 dni cyklu produkcyjnego. Ptaki wykazały o 60 proc. niższe upadki w stosunku do grupy kontrolnej, a także o 2,3 proc. niższe zużycie paszy. W całym cyklu powstało o 4 t mniej pomiotu kurzego niż w stadach nie stosujących preparatu. W naszym kraju wiodące firmy paszowe, zajmujące się produkcją pasz dla drobiu stosują ten dodatek, co jest potwierdzone certyfikatami. Przyjmuje się średnio 100 - 120 g/t dawki preparatu w paszy.

Duże fermy drobiu przekraczające obsadę 40 tysięcy sztuk, zobligowane są do przygotowania raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko, gdzie jednym z elementów jest określenie miejsca składowania, dostarczania pomiotu kurzego.

Warto jednak zaznaczyć, że hodowla drobiu zwłaszcza w niewłaściwych warunkach sanitarnych lub magazynowania pomiotu, może być źródłem emisji zanieczyszczeń zapachowo czynnych tj. odorów.

Nie są one jednak uważane za substancje toksyczne, ich obecność jednak może być jedynie uciążliwa w zasięgu powyżej progu wyczuwalności węchowej.

Dotychczas brak jest jednoznacznych wytycznych do oceny jakości powietrza atmosferycznego ze względu na obecność w nim substancji stwarzających uciążliwość zapachową. Skład chemiczny odorów jest zazwyczaj bardzo skomplikowany, natomiast poszczególne substancje odorowe w mieszaninach występują w stężeniach nieuchwytnych znanymi metodami analizy fizykochemicznej.

W składzie mieszanin odorowych, źródłem których jest rozkład mikrobiologiczny pomiotu mogą wchodzić w znacznych ilościach amoniak oraz w niewielkich ilościach, często śladowych takie zanieczyszczenia jak: siarkowodór, kwasy organiczne, skatol, indol i aminy. Emisja tych zanieczyszczeń w procesie hodowlanym może być w znacznym stopniu ograniczona lub całkowicie wyeliminowana poprzez zapewnienie właściwych warunków sanitarno-wentylacyjnych obiektów oraz wykorzystanie w hodowli dostępnego na rynku biopreparatu.