Nadmiar wapnia w paszy możemy obserwować jako utratę łaknienia, mniejsze pobranie paszy, u kogutów rozpłodowych pogorszenie jakości nasienia, uszkodzenie nerek i całego układu moczowego, nerczyce, zwapnienia narządów wewnętrznych, obniżona przyswajalność cynku i fosforu, pogorszona strawność tłuszczów.

Należy zaznaczyć, że dorosłe kury znoszą nadmiar wapnia znacznie lepiej, niże osobniki młode, u których wzrasta śmiertelność.
Z kolei niedobór może spowodować osteoporozę u niosek, upośledzenie wzrostu ptaków, mniejszą ruchliwość, ospałość, osłabiony układ kostny, krzywice, nieprawidłowy chód.

U kur nieśnych spada wylęgowość, zmniejszą się liczba i masa jaj, ich skorupa staje się mniej wytrzymała.

Jak wygląda dzienne zapotrzebowanie w paszy, dla poszczególnych grup technologicznych? Dla kur niosek jest to od 3 do 4,5 proc., koguty reprodukcyjne 0,9-1,0 proc., kurki w okresie odchowu potrzebują od 0,8 do 1 proc. (należy zwiększyć poziom składnika w dawce do 3,0-3,5 proc. w chwili rozpoczęcia nieśności) (Jamroz, 2006).

Przy podawaniu ptakom wapnia warto pamiętać o kilku aspektach: ptaki rosnące mają stałe zapotrzebowanie na Ca, zaś u niosek zwiększa się ono podczas formułowania skorupy tj. w nocy.

Podawanie grubocząsteczkowych dodatków mineralnych powoduje równomierny i rozłożony w czasie dostęp do pierwiastka. Nioska powinna dziennie pobrać 3,55 g Ca, przy czym w końcowej fazie nieśności zmniejsza się jego wchłaniane i wykorzystanie w organizmie, zatem należy podwyższyć poziom w mieszance paszowej.

Ziarna zbóż będące głównym składnikiem diety ptaków zawierają bardzo mało wapnia, ubogie w wapń są także inne pasze roślinne.

Najlepsze źródła wapnia to: mączki rybne, kreda pastewna( źródło łatwo przyswajalnego Ca w postaci węglanu wapnia), muszle, czy fosforany wapniowe.