Mariusz Wierzbicki, rolnik z Podlasia, jest pierwszym hodowcą alpak w Polsce. Przywiezione z Ameryki Południowej zwierzęta doskonale zaaklimatyzowały się w naszym kraju. Zwierzęta te wymagają do życia takiego samego środowiska jak owce. Są jednak bardziej od nich przystosowane do życia w surowym środowisku, bez szkody dla wytwarzanego przez nie włókna. Mają bowiem wypoduszkowane stopy i bardzo wydajny system trawienny, przetwarzający roślinność o najniższej zawartości białka.

Alpaki znane są na świecie z niezwykle cienkiego włókna, trzy razy trwalszego i sześć razy cieplejszego od wełny owczej. Te zalety włókna alpak powodują, że jest ono najbardziej poszukiwanym surowcem na rynku międzynarodowym ze względu na swoją jakość i największą produkcję.

Wśród alpak wyróżnia się dwie rasy: huacaya i suri. Różnią się one wyglądem i rodzajem okrywy włosowej. W hodowli Mariusza Wierzbickiego występują alpaki obu ras. Huacaya charakteryzuje się dobrze rozwiniętym korpusem ciała, małą głową i silną szyją. Wysokość w kłębie dochodzi do 80 cm, a gęsta okrywa włosowa pokrywa całe ciało, łącznie z nogami. Roczny przyrost włókna wynosi 9–12 cm. Suri jest delikatniejsza i piękniejsza z wyglądu. Odróżnia się od huacaya tym, że ma okrywę o długich, mocno karbikowanych jedwabistych kosmykach, która okrywa całe ciało, tworząc jakby welon. Roczny przyrost włókna wynosi 10–20 cm.

Strzyża odbywa się raz w roku i pozyskuje się wtedy 2–3 kg bardzo cienkiego włókna. Występuje ono w 22 oryginalnych kolorach, a grubość wynosi od 15 do 28 mikronów, co powoduje, że zaliczane jest do grupy najcieńszych włókien na świecie. Konkuruje tym samym z kaszmirem, moherem i angorą.

Cykl rozwojowy alpak obejmuje 340-dniowy okres ciąży. Samice rodzą jedno młode bez żadnych komplikacji. Średnia masa ciała noworodka wynosi 6–7 kg. Młode karmione są mlekiem matki, a po upływie 4 miesięcy następuje ich stopniowe odsadzanie. Alpaki rosną szybko i w wieku 8–9 miesięcy ważą już około 30 kg. Masa ciała wzrasta do 54 kg w wieku 3 lat. Od tego momentu przyrosty są wolniejsze aż do 6. roku życia, kiedy osiągają masę ciała 65 kg.

Dojrzałość płciową osiągają w wieku 8–12 miesięcy, jednak do rozpłodu używane są po osiągnięciu 70 proc. masy ciała dorosłego zwierzęcia. Ma to miejsce w wieku 2 lat. Samce kwalifikuje się do rozpłodu po ukończeniu 3. roku życia. Samice są asezonalne, co oznacza, że obecność samca sprawia, że ciągle są w rui.

Na Podlasiu zaaklimatyzowały się doskonale i nie ma żadnych problemów z chowem tych zwierząt. Są tanie pod względem utrzymania, jedzą trawę o najniższej zawartości białka. Nie wymagają kosztownych budynków, można je trzymać w zaadaptowanych stodołach i innych budynkach gospodarczych.

Latem wypasają się na pastwisku bez żadnego dodatkowego dokarmiania. Zimą oprócz siana i wody otrzymują gnieciony jęczmień. Alpaki są zdrowe i nie chorują.

Alpaki użytkowane są głównie w celu pozyskiwania włókna, mięsa, ale również jako maskotki w gospodarstwach agroturystycznych. Łagodne usposobienie tych zwierząt i znikoma zawartość lanoliny w okrywie sprawiły, że są wykorzystywane w zooterapii.

Autorka pracuje w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie i prowadzi badania naukowe dotyczące dobrostanu i reprodukcji alpak na farmie Mariusza Wierzbickiego

Źródło "Farmer" 08/2006