Świnie z natury są zwierzętami społecznymi. Cechuje je duża ciekawość wobec innych osobników. W obrębie tego samego miotu rzadko dochodzi do aktów agresji, a jeżeli już nastąpią, są to zazwyczaj niegroźne „przepychanki". Problem pojawia się w momencie łączenia ze sobą kilku miotów. Świnie odczuwają wówczas potrzebę walki o dominację w stadzie. Konkurują także o dostęp do wody i pożywienia.

Ataki występują najczęściej, gdy masa ciała świń wynosi 40-60 kg. Przebieg walk jest na ogół podobny. Ofiarą jest zwykle jedna z największych świń w stadzie, a agresorem - najmniejsza. Ze względu na dużą masę i ociężałość, ofiara nie jest w stanie bronić się przed atakami. Po wyczuciu zapachu krwi, do ataku dołączają również inne osobniki. Po odizolowaniu okaleczonej świni ze stada, napastnik często znajduje sobie kolejną ofiarę i cała sytuacja powtarza się.

Konsekwencje walk wewnątrz stada są niestety bardzo poważne. Zbyt późna izolacja pogryzionej świni, często kończy się jej zgonem, na skutek niewydolności układu krążenia. Rany powstałe w wyniku ataków często prowadzą do zakażenia. Tworzą się wówczas wrzody i ropnie, które bezwzględnie należy usunąć chirurgicznie. Występowanie ropnia w tuszy może, bowiem skutkować jej odrzuceniem przez ubojnie.

Równie poważnym skutkiem pogryzień, jest pogorszenie wyników produkcji. Stres, oraz rany odniesione w wyniku walk, skutkują mniejszym pobraniem paszy, gorszym jej wykorzystaniem, a w konsekwencji mniejszymi przyrostami. Pogryzienia utrudniają także organizację pracy w chlewni, wymuszają konieczność izolowania pogryzionych świń, co w przypadku małych obiektów może stanowić problem.

Dokładna przyczyna pojawiania się agresji w stadzie nie jest do końca poznana, wiadomo jednak, że sprzyja jej, niski poziom dobrostanu zwierząt. Przypadki pogryzień znacznie częściej zdarzają się w chlewniach o bezściołowym systemie utrzymania, lub też w chlewniach ściołowych, przy niedostatecznej ilości ściółki, i dużym nagromadzeniu obornika. Atakom, szczególnie sprzyja zbyt duże zagęszczenie świń, ograniczające ich przestrzeń życiową, a także niedostateczny dostęp do wody i pokarmu. Dodatkowym czynnikiem sprzyjającym występowaniu walk w stadzie, jest niekorzystny mikroklimat pomieszczeń: zbyt wysoka lub zbyt niska wilgotność powietrza, wysoka temperatura, a także niedostateczna wentylacja pomieszczeń. Prawdopodobnie występowaniu agresji u świń sprzyjają także czynniki żywieniowe. Przypuszcza się, że podłożem ataków może być niedobór białka, włókna czy niektórych witamin. Zbyt wysoka zawartość włókna w paszy jest równie szkodliwa, jak jego niedobór.

W zapobieganiu występowaniu pogryzień u świń, bardzo istotne jest zapewnienie zwierzętom dobrych warunków utrzymania. Najważniejsze jest nie przekraczanie dopuszczalnej obsady zwierząt, a także zapewnienie im swobodnego dostępu do paszy oraz wody. W chlewniach o ściołowym systemie utrzymania kategorycznie nie należy dopuścić do silnego zawilgocenia ściółki. Obornik należy usuwać możliwie jak najczęściej, gdyż jest on nie tylko źródłem wilgoci, ale także amoniaku i dwutlenku węgla, pogarszających mikroklimat chlewni.
Dobrym sposobem ograniczenia ataków jest stosowanie przedmiotów absorbujących uwagę świń. Zaleca się wrzucanie do kojców specjalnych piłek, zabawek, czy łańcuchów. Z własnego doświadczenia wiem, że równie dobrze spisują się grube kawałki drewna, a szczególnie skuteczne są zakręcone plastikowe butelki typu PET. Dźwięk wydawany podczas gryzienia butelek skupia uwagę zwierząt i zmniejsza ich zainteresowanie innymi osobnikami..

W zapobieganiu agresji ważny jest także odpowiedni skład i jakość paszy. W przypadku konieczności podawania pasz o wyższej, niż dopuszczalna zawartości włókna, zalecany jest dodatek preparatów enzymatycznych. Konieczne jest również odpowiednie zakwaszenie paszy. Z własnych obserwacji dodać mogę, że ograniczeniu ataków wśród świń sprzyja 1-2 procentowy dodatek mączki rybnej. Przypuszczalnie, jako pasza pochodzenia zwierzęcego, mączka rybna uzupełnia niedobór aminokwasów egzogennych. Dodatkowo, intensywny „rybi" zapach, może częściowo ograniczać naturalny zapach świń, pobudzający zwierzęta do agresji. 

Najważniejszą czynnością, jaką należy wykonać po stwierdzeniu wystąpienia pogryzienia, jest niezwłoczna identyfikacja i izolacja „napastnika" ze stada. Nie zadowoli się on, bowiem jedną ofiarą, lecz po usunięciu jej ze stada, będzie atakował następne sztuki. Zbyt późna izolacja agresora może wywołać ogromne straty.