W myśl Dyrektywy Rady Europy nr 2008/120/EC, z początkiem zeszłego roku, wszystkie gospodarstwa utrzymujące powyżej 10 loch lub loszek, zobowiązane zostały do wprowadzenia grupowego systemu utrzymania macior prośnych. W myśl wspomnianej dyrektywy, samice powinny być utrzymywane w kojcach grupowych od 4 tygodnia po pokryciu, do 7 dnia przed planowanym porodem. W teorii, działanie to ma na celu umożliwienie zwierzętom swobodne wykazywanie zachowań behawioralnych, co jest jedną ze składowych dobrostanu zwierząt. W praktyce można mieć liczne wątpliwości, czy grupowe utrzymanie loch rzeczywiście poprawia „samopoczucie” zwierząt, nie zmienia to jednak faktu, że hodowcy zmuszeni zostali do dostosowania swoich obiektów do takiego systemu utrzymania. Przypominamy, jakie warunki powinny spełniać pomieszczenia do grupowego utrzymywania loch prośnych.

Powierzchnia pomieszczenia, w przeliczeniu na jedno zwierze nie jest stała i zależy od liczebności grupy. W grupach mniejszych niż 6 szt, wynosi ona odpowiednio 2,48 m2 dla loch i 1,8 m2 dla loszek. W stadach o liczebności od 6 do 39 samic, powierzchnie te wynoszą 2,25 m2 dla loch i 1,64 m2 dla loszek. Powierzchnia kojców, w których utrzymywane jest więcej niż 39 loch lub loszek, powinna wynosić odpowiednio 2,03 m2 na jedną lochę i 1,48 m2 na jedną loszkę. Minimalna długość boku kojca, powinna wynosić odpowiednio 2,41 m dla grupy mniejszej niż 6 szt i 2,81 dla większych stad. Niezależnie od wielkości grupy, pewną część podłogi powinna stanowić posadzka lita. Dla loch powierzchnia ta wynosi 1,3 m2/szt, a dla loszek 0,95 m2/szt. Pozostała część podłogi może być pokryta podłogą szczelinową przy czym szerokość otworów nie może być mniejsza niż 20 mm, a szerokość beleczki musi być większa niż 80 mm. Podłogi muszą być gładkie, równe i stabilne. Materiały, z których są wykonane nie mogą być śliskie, sprzyja to bowiem powstawaniu uszkodzeń kończyn u macior.

Lochy powinny mieć również swobodny dostęp do paszy i wody. Jeżeli zwierzęta żywione są przy udziale koryt, ich szerokość w przeliczeniu na jedno zwierze, powinna być nie mniejsza niż 40 cm. Niezbędny jest także swobodny dostęp do wody pitnej.

Grupowe utrzymanie loch budzi liczne kontrowersje i długo można dyskutować nad jego zasadnością. Nie da się tego jednak uniknąć, a przestrzeganie wymienionych wyżej zaleceń zwiększa komfort zwierząt i ogranicza ich cierpienie, co ma bezpośrednie przełożenie na wyniki rozrodu.