Wprowadzenie nowych wymogów z zakresu dobrostanu loch w 2013 r. doprowadziło do wycofania z rynku mniej konkurencyjnych gospodarstw, rośnie natomiast udział ferm bardziej produktywnych.

Poziom wzrostu unijnej produkcji wieprzowiny będzie jednak umiarkowany ze względu na ograniczenia dotyczące ochrony środowiska u głównych producentów (np. w Holandii i niektórych częściach Francji). Eksport wieprzowiny z UE wzrośnie do 2023 r. o 12,4 proc. wobec średniej z lat 2010-12 i o 6,3 proc. wobec poziomu z 2012 r. W okresie 2012-23 roczne tempo wzrostu wywozu wyniesie 1 proc. i będzie znacznie niższe niż w latach 2001-11 (+6 proc.).

Spowolnienie wynikać będzie z rosnącej konkurencyjności ze strony USA i Brazylii, gdzie produkcja wzrośnie prawdopodobnie o 18 proc. i 24 proc. do 2023 r. wobec średniej z lat 2010-13. Głównymi odbiorcami unijnej wieprzowiny będą Rosja i Chiny, a prognozy wskazują na zwiększenie chińskiego popytu importowego.

Jeśli jednak chińskie władze obniżą krajowe cele dotyczące samowystarczalności, to poziom importu znacząco wzrośnie. Wzrost rosyjskiej produkcji dzięki państwowym subsydiom w sektorze wieprzowiny spowoduje natomiast obniżenie popytu importowego przez Rosjan.

Spożycie wieprzowiny na jednego mieszkańca UE odbuduje się stopniowo z bardzo niskiego poziomu w 2013 r. (30,8 kg) do 31,8 kg w 2023 r., pozostając jednak poniżej poziomu z 2011 r.

Ograniczona podaż i wyższe ceny zbóż spowodowały wzrost cen wieprzowiny w 2012 r. i pierwszej połowie 2013 r. ponad poprzedni rekordowy poziom z 2011 r. W drugiej części 2013 r. ceny mięsa zaczęły się już obniżać dzięki spadkowi cen pasz. W prognozowanym okresie unijne ceny wieprzowiny będą podążały za ruchem cen na rynku światowym i wzrosną w tym samym stopniu co w ostatniej dekadzie sięgając 2100 EUR/t w 2023 r.

Jednak niepewność dotycząca poziomu zbiorów oraz otoczenia makroekonomicznego może
spowodować zmiany cen, co z kolei będzie miało wpływ na konkurencyjności unijnego eksportu oraz na popyt.