Zespół rozrodczo-oddechowy to jedno ze schorzeń przynoszących największe straty na tle zaburzeń rozrodu loch, a także układu oddechowego we wszystkich grupach wiekowych świń. Po raz pierwszy choroba została rozpoznana w USA w 1987 r. Stamtąd w ciągu kilku lat rozprzestrzeniła się w charakterze epidemii w Ameryce Północnej, Europie i Azji, a dzisiaj jest już obecna na całym świecie. Choroba występuje niemal we wszystkich krajach charakteryzujących się intensywną produkcją trzody chlewnej. W niektórych krajach zachodnioeuropejskich (Belgia, Holandia) wykryto zakażenie ponad 90 proc. ferm. Są również kraje wolne od PRRS jak Szwecja, Finlandia, Norwegia i Szwajcaria.

W sekcji rozrodu najczęstszym objawem zakażenia jest poważne obniżenie skuteczności krycia, które może spaść nawet do 40-45 proc. Po ostrej fazie choroby, po około tygodniu, u loch dochodzi do ronień – dotyczy to zwierząt, które są w końcówce ciąży, czyli po 110. dniu. Jest to wynik śródmacicznych zakażeń płodów. Mioty chorych loch mogą być też mało liczne, słabe o niskiej masie urodzeniowej, a nawet martwe i zmumifikowane. Niekiedy dochodzi do śmierci osesków kilka lub kilkunaście godzin po urodzeniu. Zakażenie płodów w trakcie ciąży może też skutkować ich gorszym rozwojem, wówczas prosięta mogą mieć wrodzoną rozkroczność nóg (z ang. splay leg).

Objawy ze strony układu oddechowego zwierząt mogą być mylone z grypą świń, parwowirusem świń czy chorobą Aujeszkyego. Zwierzęta mają objawy niewydolności oddechowych oraz obserwujemy ich zły stan ogólny. Warto też pamiętać, że PRRSV uszkadza duże węzły chłonne oraz makrofagi w płucach, niszcząc jedną z głównych barier ochronnych organizmu. Poważne uszkodzenie układu immunologicznego powoduje, że chorobie często mogą towarzyszyć inne zakażenia bakteryjne czy wirusowe. Mimo dostępności szczepionek walka z chorobą nie jest łatwa. Zróżnicowanie genetyczne oraz szybka ewolucja wirusa PRRS mogą zmniejszać skuteczność szczepionek. Często skuteczność szczepionek przeciwko PRRS nie jest stuprocentowa, dlatego dużego znaczenia nabiera przestrzeganie zasad  bioasekuracji w gospodarstwie. W szczególności przy wprowadzaniu nowych zwierząt do stada - przeprowadzanie właściwej kwarantanny i aklimatyzacji, bo ryzyko zawleczenia na obiekt nowego szczepu odmiennego antygenowo od szczepionkowego lub bardziej zjadliwego, jest bardzo wysokie.

Czytaj więcej o PRRS:

Potrzebna bardziej skuteczna szczepionka przeciwko PRRS

Ochroni zwierzęta i odfiltruje PRRS

Świnie przyszłości będą naturalnie odporne na PRRS