Jednym z głównych zadań Wielkopolskiego Związku Hodowców Trzody Chlewnej jest dostarczanie wysokiej jakości materiału genetycznego do produkcji tuczników na bazie krzyżówek towarowych. Związek organizuje skup żywca wieprzowego przy gwarantowaniu ceny i zachowaniu krótkich terminów płatności.

W 1992 r. Związek i Okręgowa Stacja Hodowli Zwierząt w Poznaniu stworzyli program hodowlany doskonalenia ras w celu uzyskania wybitnego materiału matecznego i ojcowskiego. Największa produkcja materiału hodowlanego przypadła na koniec lat 90. i przełom 2000–2001 r. Wówczas ponad 7 tys. knurów i 30 tys. loszek zaklasyfikowano jako zwierzęta hodowlane, z przeznaczeniem do sprzedaży lub remontu stada. To właśnie z Wielkopolski w tych latach do stacji unasieniania loch trafiło blisko 500 knurów.

Liczba loch

Autor: M.Ptaszyński

Opis: Liczba loch w woj. wielkopolskim będących pod oceną POLSUS wg stanu na 31.12.2006r.

Wysoki poziom wielkopolskiej hodowli skłonił w połowie lat 90. Centralną Stację Hodowli Zwierząt w Warszawie do przeprowadzenia w tym regionie pierwszych testów nowego wówczas aparatu ultradźwiękowego Piglog 105, przeznaczonego do oceny mięsności świń. W 2003 r. ministerstwo rolnictwa zadecydowało, że prowadzeniem ksiąg zwierząt zarodowych i oceną wartości użytkowej świń ras: w.b.p., p.b.z., duroc, hampshire, pietrain, belgijska zwisłoucha i puławska zajmie się Polski Związek Hodowców i Producentów Trzody Chlewnej „POLSUS”, w którego skład wchodzi Wielkopolski Związek Hodowców Trzody Chlewnej.

Według danych „POLSUS” za 2006 r. wynika, że w woj. wielkopolskim ocenia się blisko 5 tys. loch ras w.b.p. (65 stad), p.b.z. (61 stad), duroc (9 stad), hampshire (2 stada) i pietrain (8 stad). Średnia liczba prosiąt żywo urodzonych w 2006 r.dla rasy w.b.p. była najwyższa (11,44 szt.) i tym samym u tych loch zanotowano najliczniejsze mioty w 21. dniu (10,61 szt.). W wypadku rasy p.b.z. wartości te były minimalnie niższe i wyniosły odpowiednio 11,18 szt. i 10,51 szt. Dla pozostałych ras wyliczono: hampshire – 10,46 i 10 szt., duroc – 9,82 i 9,25 szt., pietrain – 9,68 i 9,28 szt. Okres międzymiotu najkrótszy był dla loch duroc – 179 dni, a najdłuższy dla hampshire i pietrain – 188 dni. Rasy białe uzyskały średnio 186 dni (w.b.p.) i 182 dni (p.b.z.).

Wyniki oceny

Autor: M.Ptaszyński

Opis: Wyniki oceny rzeźnej w stacjach kontroli (SKURTCH) świń ze stad hodowlanych w woj. wielkopolskim w 2006r. (dane w proc.)

Przeprowadzono też ocenę tuczną i rzeźną loszek i knurów w warunkach fermowych. Oceniano przede wszystkim średnią grubość słoniny, przyrost dzienny, procent mięsa w tuszy, wysokość oka polędwicy. Okazało się, że u loch rasy pietrain odnotowano najmniejszą grubość słoniny – 9,8 mm (największa w.b.p. x p.b.z. – 10,9 mm), a także największy procent mięsa w tuszy – 62,6 (najniższy w.b.p. x p.b.z. – 57,3) i najlepszą wysokość oka polędwicy – 57 mm. Najwyższy przyrost dzienny standaryzowany wśród loszek miała rasa p.b.z. – 638 g, a najniższy pietrain – 593 g.

Fermowa ocena tuczna i rzeźna knurów w 2006 r. obejmowała nie tylko same rasy, ale też ich krzyżówki. Średnia grubość słoniny w mm wyniosła dla w.b.p. – 9, p.b.z. – 9,2, duroc – 9,2, pietrain – 8,9; hampshire x duroc – 8,2; hampshire x pietrain – 8,2, duroc x pietrain – 9,1. Średni przyrost dzienny standaryzowany dla w.b.p. – 666, p.b.z. – 691, duroc – 658, pietrain – 635, hampshire x duroc – 725, hampshire x pietrain – 706, duroc x pietrain – 684. Procent mięsa w tuszy: dla w.b.p. – 60,1, p.b.z. – 60,1, duroc – 60,3, pietrain – 62,6, hampshire x duroc – 61, hampshire x pietrain – 61,1, duroc x pietrain – 60,6. Niemal wszystkie grupy knurów charakteryzowały się tą samą wysokością oka polędwicy wynoszącą 58 mm. Dla rasy peitrain zanotowano 59 mm, dla p.b.z. – 57 mm i w.b.p. – 56 mm.

Źródło: "Farmer" 21/2007